Pojednanie przez obiektyw kamery filmowej: polsko-ukraiński film «Sad dziadka»

27 listopada w warszawskim kinie Muranów miało miejsce ważne wydarzenie – premiera filmu dokumentalnego „Sad dziadka”, który był nie tylko zwieńczeniem procesu twórczego, ale także ważnym krokiem w rozwoju relacji między Polską a Ukrainą. Partnerem medialnym pokazu jest Ukraińsko-Polska Medialna Platforma.

Jest to wspólny projekt polskich i ukraińskich filmowców i pierwszy film o Wołyniu. Jego znaczenie wykracza poza kino – jest historycznym wkładem w proces pojednania między narodami polskim i ukraińskim. Taki jest jego cel, według grającej główną rolę Karoliny Romanowskiej.

Widzowie mieli okazję poznać historię głównej bohaterki, która próbuje poznać przyczynę tragicznej śmierci 19 członków swojej rodziny na Wołyniu. Polka, która w 2021 roku udaje się na Ukrainę, podróżuje pieszo z ukraińskim kamerzystą, poszukując świadków wołyńskiej tragedii i słuchając opowieści miejscowych starowierców.

Sam film powstał na podstawie książki polskiego dziennikarza Witolda Szabłowskiego, zbierającej relacje naocznych świadków tragedii wołyńskiej z 1943 roku. Autorem scenariusza jest również Szabłowski, reżyserem Karol Starnawski, a producentami Dorota Roszkowska i Giennadij Kofman. Wojna na Ukrainie spowolniła proces premiery filmu, a zmiany wprowadzano 24 razy. Ale w tym roku, w 2023 roku, film został ostatecznie wydany.

„Sad dziadka” to głos młodego pokolenia w procesie polsko-ukraińskiego pojednania, opowiadający o resztkach dobra, pamięci oraz pojednaniu z przeszłością.

Po pokazie odbyła się dyskusja z udziałem zespołu filmu, w tym odtwórczyni głównej roli Karoliny Romanowskiej oraz historyka Grzegorza Motyki.

Warto wspomnieć, że w tym roku minęła 80. rocznica tragedii wołyńskiej, która jest jednym z najbardziej kontrowersyjnych tematów w stosunkach ukraińsko-polskich. Prezydent Polski i premier odwiedzili Ukrainę, aby uczcić pamięć ofiar.

Po premierze w Warszawie film będzie wyświetlany i omawiany w różnych miastach w Polsce i za granicą, w tym na Ukrainie. „Sad dziadka” może być ważnym krokiem w zbliżeniu naszych narodów i pogłębieniu zrozumienia historii, otwierając nowe możliwości dla dalszych dyskusji oraz wymiany. Ten film to nie tylko twórczy wkład, ale także próba zmiany relacji między Polską a Ukrainą.

Życzymy powodzenia wszystkim uczestnikom tej ważnej misji!